© VZ
e
Justin Zaunbrecher
20 juni 1992 -
Maatje, dierenvriend, pechvogel... Ja, zo noemde jij jezelf. Jij was het maatje van iedereen, je stond voor iedereen klaar. Een helpende hand, je hoefde er niet om te vragen.
Je was ook een echte dierenvriend, kon als geen ander bezorgd zijn om een dier in nood. Je wilde ze verzorgen en helpen en je ging ontzettend graag naar de kinderboederij.
Omdat je problemen had met je ademhaling waren dieren in huis een probleem, maar je kwam toch thuis met vissen, kikkers, wormen en insecten om ze te verzorgen. Ook bij vrienden en kennissen speelde je graag met hun huisdieren.
Naar school gaan vond je niet altijd leuk, alhoewel dat ook wel eens met de leerkracht te maken had. Je had een eigen karakter waardoor ongewild er bepaalde dingen anders gebeurde zoals jij graag wilde.
Je was een echt buitenkind. Na school je speelkleren aan en buiten ravotten. En vlak voor het eten was jij weer van de parij, want eten op uur en tijd was voor jou belangrijk.
Je speelde altijd met je grootste vriend maar zo af en toe ook met vriendjes die jij mindere leuk vond.
Ja pechvogel, zoals je zelf altijd zei! Op jonge leeftijd viel jij van de glijbaan, je kreeg een duim tussen de deur, een scheurtje in je voorhoofd...... maar dat was “cool” toch.
En steeds weer noemde jij jezelf pechvogel.
En nu gebeurde het echt..... Je was op de verkeerde plaats op het verkeerde moment.
Wij hopen, je moeder, je vader, je zus en alle familie, kennissen en vrienden dat je nu bij al die dieren bent die je niet kon helpen. Word daar maar fijn boswachter want dat wilde je toch zo graag.
Justin, wij houden van je en zullen je missen.
Papa, Mama en Domenique
